Kragtige Eenvoud: Wat is die besondere betekenis van Jesus se opoffering?

1 Reply

Jesus het gekom om Homself op te offer aan die mensdom. Hierdie boodskap was aangekondig aan die begin van die geskiedenis van die mens, en is beaam met ‘n Goddelike kenteken in die offer van Abraham en in die Pasga offer, met verdere besonderhede wat voorspel was in verskeie profesieë in die Ou Testament. Waarom was Sy dood so belangrik dat daar noodwendig soveel klem op gevestig moes word? Dit is ‘n vraag wat goed oordink behoort te word. Die Bybel verkondig die volgende stelling, wat soos ‘n wet klink:

Die loon wat die sonde gee, is die dood…(Romeine 6:23)

“Dood” beteken letterlik ‘skeiding’. Wanneer ons siel skei van ons liggaam, gaan ons fisies dood. Op ‘n soortgelyke wyse is ons spiritueel geskei van God. Dit is so omdat God Heilig is (sonder sonde) terwyl ons korrup geword het sedert ons oorspronklike skepping en daarom sondig ons.

Ons is geskei van God deur ons sonde, soos ‘n afgrond tussen twee kranse

Ons is geskei van God deur ons sonde, soos ‘n afgrond tussen twee kranse

Hierdie skeiding word in die voorstelling hier bo uitgebeeld waar ons op ‘n krans is en God op die krans oorkant ons, geskei deur die bodemlose afgrond tussen ons. Soos ‘n tak wat dood is omdat dit afgebreek is van ‘n boom, so het ons onsself afgebreek van God en gevolglik het ons spiritueel dood gegaan.

Hierdie skeiding veroorsaak ‘n skuldgevoel en vrees. Normaalweg wat ons dan doen is om brȗe te probeer bou in ‘n poging om ons van ons kant (van die dood) te neem tot aan God se kant. Ons doen dit op verskillende wyses: om kerk, temple of moskee toe te gaan, om goedsdienstig te wees, om goed en hulpvaardig te wees, om te mediteer, om te probeer om meer hulpvaardig te wees, om meer te bid, ens. Hierdie lys van dade om meriete in te win kan ‘n baie lang lys wees vir sommige van ons – en om te probeer om hierdie dade en werke uit te leef in die praktyk kan baie gekompliseerd raak. Dit word uitgebeeld in die volgende voorstelling:

Goeie Pogings – hoe nuttig hul ook mag wees, kan nie die skeiding tussen ons en God oorbrug nie.

Goeie Pogings – hoe nuttig hul ook mag wees, kan nie die skeiding tussen ons en God oorbrug nie.

Die probleem is dat ons pogings, meriete, opofferings en mooi dade – wat op sigselwers nie sleg is nie, onvoldoende is omdat die betaling wat geverg word (die ‘loon’) van die sonde die ‘dood’ is. Ons pogings is soos ‘n brug wat poog om die skeiding tussen ons en God te oorbrug, maar op die ou end kan dit nie ver genoeg strek oor die kloof om die ander kant te bereik nie. Daarom, al is godsdienstige of morele pogings nie sleg nie, kan dit nie ons probleem by die wortel, by die oorsaak, op los nie. Dit is soos om kanker (wat tot die dood lei) te probeer genees deur ‘n vegetariese diëet te volg. Om ‘n vegetariese diëet te volg is nie sleg nie, maar dit gaan nie die kanker genees nie. Vir die kuur of genesing daarvan het mens ‘n totaal verskillende behandeling nodig.

Tot dusver is hierdie Wet net Slegte Nuus – dit is so sleg dat ons dikwels nie eens daarvan wil hoor nie en dan vul ons ons lewens met aktiwiteite en dinge in die hoop dat hierdie Wet net sal weg gaan.

Maar net soos wat ‘n kuur vir kanker betekenis aanneem vir ons wanneer ons hoor dat ons wel kanker het, so benadruk die Bybel hierdie Wet van sonde en die dood om ons belangstelling te prikkel in die kuur wat eenvoudig, maar kragtig is.

Die loon wat die sonde gee is die dood maar… (Romeine 6:23)

Die klein woordjie ‘maar’ dui aan dat die rigting van die boodskap op die punt staan om terug te draai na die Evangelie – die kuur, die genesing.

Die loon wat die sonde gee, is die dood; (maar) die genadegawe wat God gee, is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here. (Romeine 6:23)

Die goeie nuus van die evangelie is dat die opoffering van Jesus se dood voldoende is om hierdie skeiding tussen ons en God te oorbrug. Ons weet dit omdat Jesus drie dae na Sy dood weer opgestaan het, en lewend geword het in ‘n fisiese opstanding. Alhoewel sommige mense vandag verkies om nie te glo in die opstanding van Jesus nie, is meeste mense eenvoudig nie ingelig oor die geloofwaardige bewyse van Sy opstanding nie. Jesus se opoffering was in profetiese form uitgebeeld in die offer van Abraham en ook in die inwyding van die Paasfees offer.

Jesus was ‘n mens wat ‘n sondelose lewe gelei het. Daarom kan Hy beide die menslike en Goddelike kante ‘aanraak’ en die groot gaping wat God en die mens skei, oorbrug. Hy is ‘n Brug tot die Lewe wat soos volg geullistreer kan word:

Jesus is die Brug wat die gaping tussen God en mens oorbrug.

Jesus is die Brug wat die gaping tussen God en mens oorbrug.

Neem kennis hoe die offer van Jesus aan ons gegee is. Dit is as ‘n ‘geskenk’ geoffer. Dink aan geskenke. As dit werklik ‘n geskenks is, is dit iets waarvoor jy nie werk nie en wat jy nie deur meriete of eer verdien nie. As jy dit verdien het, is die geskenk nie meer ‘n geskenk nie! Op dieselfe wyse kan jy nie die offer van Jesus verdien deur meriete of werke nie. Dit is aan jou gegee as ‘n geskenk. Dit is eenvoudig net so.

En wat is die ‘geskenk’? Dit is die ‘ewige lewe’. Dit beteken dat die sonde wat vir jou en en vir my die dood gebring het, is nou gekanselleer. Jesus se offer is ‘n brug waaroor jy kan gaan om aan te sluit by God en lewe te ontvang – lewe wat vir ewig duur. Hierdie geskenk is gegee deur Jesus wie, deur uit die dode op te staan, Homself bekend maak as die ‘Heer’. So magtig is dit.

So hoe gaan jy en ek oor hierdie Brug van Lewe wat aan ons geskenk is? Dink weer aan geskenke. As iemand na jou kom en vir jou ‘n geskenk gee, dan is dit iets waarvoor jy nie werk nie. Maar om enige voordele te trek uit die geskenk, moet jy dit ‘ontvang’. Enige tyd wanneer ‘n geskenk geoffer word, is daar twee opsies. Of die geskenk word geweier (“Nee dankie”) of dit word aanvaar (“Dankie vir die geskenk, ek sal dit aanvaar. ”) Net so ook, moet hierdie geskenk aanvaar word – dis so eenvoudig soos dit. Dit kan nie net geestelik bekragtig word, bestudeer word en verstaan word nie. Dit word geïllustreer in die volgende figuur waar ons ‘ loop ‘ op die Brug deur na God te draai, en die geskenk te aanvaar wat Hy ons aanbied.

Jesus se opoffering is ‘n geskenk wat elkeen van ons moet besluit om te aanvaar.

Jesus se opoffering is ‘n geskenk wat elkeen van ons moet besluit om te aanvaar.

So hoe ontvang ons hierdie geskenk? Die Bybel se dat Almal wat die Naam van die Here aanroep, sal gered word. (Romeine 10:12)

Let op dat hierdie belofe vir ‘almal’ is. Sedert Hy uit die dode opgestaan het, is Jesus lewend, selfs nou ook, en Hy is ‘Heer’. So as jy Sy Naam aanroep sal Hy hoor, en Sy gesekenk aan jou uitreik. Jy het nodig om uit te roep na Hom, en Hom te vra deur ‘n gesprek met Hom te hê. Dalk het jy dit nog nooit gedoen nie. Hier is ‘n paar riglyne wat jou kan help om hierdie gesprek en gebed met Hom te hê. Dit is nie ‘n magiese inkantasie nie. Dit is nie die eintlike woorde wat die mag het nie. Dit is die vertroue wat Abraham gehad het, wat ons het in Sy abiliteit en gewilligheid om vir ons hierdie geskenk te gee. Soos ons Hom vertrou, sal Hy ons hoor en reaggeer. Die evangelie is kragtig en tog ook terselfde tyd so eenvoudig. Voel gerus vry om hierdie riglyne te volg terwyl jy hardop of saggies in jou gees praat met Jesus om hierdie geskenk te ontvang.

Liewe Here Jesus, ek verstaan dat ek van God geskei is deur die sondes in my lewe. Alhoewel ek baie hard kan probeer, sal geen poging of opoffering van my kant af hierdie skeiding kan oorbrug nie. Maar ek verstaan dat U dood ‘n opoffering was om alle sondes weg te was – selfs my sondes. Ek glo dat U uit die dode opgestaan het na U opoffering sodat ek kan weet dat U opoffering voldoende was. Ek vra U om my asseblief te reinig van my sondes en my oor te brug na God toe sodat ek die ewige lewe kan hê. Ek wil nie ‘n lewe lei waarin ek gebonde is aan sonde nie, so bevry my asseblief van sonde. Dankie Here Jesus dat U dit alles vir my doen en sal U my asseblief van nou af lei sodat ek U kan volg as my Heer.

Amen

Van waar kom ‘Christus’ van Jesus Christus?

2 Replies

Ek vra soms vir mense wat hulle dink Jesus se van was.  Gewoonlik antwoord hulle iets soos, “Ek dink sy van was ‘Christus’ maar ek is nie seker nie.”  Dan vra ek,  “As dit so was, toe Jesus ‘n klein seuntjie was, het  Josef Christus en Maria Christus hom na die mark geneem?” Wanneer dit so gestel word, besef hulle dat ‘Christus’ nie Jesus se van was nie. Nou, wat is ‘Christus’ dan? Van waar kom dit? Wat beteken dit?  Dit is wat ons in hierdie artikel gaan ondersoek.

 Vertaling vs Transliteraisie

Eerstens moet ons die basiese beginsels van vertaling verstaan.  Vertalers probeer om die mees akkurate betekenis uit te beeld. Daarom word ‘n woord-vir-woord benadering nie altyd gebruik nie.  Nietemin, vertalers verkies soms om te vertaal volgens die klank van ‘n woord instede van die betekenis daarvan, veral in die geval van name of titels. Hierdie metode staan bekend as transliterasie. Byvoorbeeld, die naam ‘Petrus’ is ‘n transliterasie van die Griekse naam Πέτρος  (Petros), wat ‘rots’ beteken in Grieks. Die naam was gegee as ‘Petrus’ omdat dit eenders klink (Petrus klink soos Petros) instede daarvan om die betekenis van die naam te gebruik. Dieselfde naam in Frans is Pierre, wat ‘rots’ beteken. So dieselfde naam is vanuit Grieks na  Frans gegee deur middel van betekenis (vertaling) instede om van die klank metode (transliterasie) gebruik te maak. So vir die Bybel, moes die vertalers besluit of woorde (veral name en titels) beter sou dien in die ontvanger taal deur die vertaling metode (betekenis) of deur die transliterasie metode (klank) te gebruik.  Daar is geen spesifieke reël nie, soms is dit beter om te vertaal, ander tye beter om transliterasie te gebruik.

Laat ons nou hierdie beginsels soos ‘n laag op ‘n laag aanwend op die geskiedenis van Bybelse vertaling.  Die eerste vertaling van die Bybel was wanneer die Hebreeuse Ou Testament in Grieks vertaal was in ongeveer 250vC.  Hierdie vertaling staan bekend as die Septuagint (of LXX) en dit het ‘n enorme invloed op die Westerse wêreld uitgeoefen.  Die mees belangrikste feit in hierdie opsig is, dat aangesien die Ou Testament in Grieks geskryf was, wanneer die Nuwe Testament skrywers vanuit die Ou Testament aangehaal het (wat hul dikwels gedoen het) het hulle die Griekse Septuagint gebruik in hul aanhalings instede daarvan om die Hebreeuse Ou Testament te kwoteer.

Vertaling & Transliterasie in die Septuagint

Die onderstaande tabel toon aan hoe dit alles ‘n impak het op hedendaagse Bybels waar stadiums van vertalings in kwadrante aangedui word.

where does Christ come from

Hierdie dui die wending van vertalings aan vanuit die oorpsronklike na die hedendaagse Bybel.

Die oorspronklike Hebreeuse Ou Testament is in kwadrant #1 en is toeganklik gemaak vandag in die Masoretiese teks en die Dooie See Boekrolle.  Die Griekse Nuwe Testament is in kwadrant #2.  Maar omdat die Septuagint ‘n Hebreeuse [Symbol]Griekse vertaling was word dit aangedui as ‘n pyl wat van kwadrant #1 na #2 gaan sodat #2 beide Ou en Nuwe Testatmente bevat.  In die onderste helfe (#3) is die moderne taal waarin die Bybel vertaal is. Die vertalers moes besluit of woorde in die ontvanger-taal beter sou wees deur vertaling of transliterasie, soos hier bo verduidelik.  Hierdie word ge-ullistreer deur die groen pyle, gemerk transliterasie en vertaling aan beide kante van die pyle, wat aandui dat die vertalers hul werk met enige van die twee metodes kon benader.  In geheel, dui hierdie tabel die proses aan van hoe die Bybelse tekse gevorder het van Hebreeus en Grieks na die moderne tale van vandag.

Die Oorsprong van ‘Christus’

In die volgende tabel volg ek weer die selfde proses soos hierbo uiteengesit, maar hierdie keer fokus ek spesifiek op die woord ‘Christus’ wat in ons hedendaagse Nuwe Testamente voorkom.

Christ in the Bible

Van waar kom ‘Christus’ in die Bybel

Ons kan sien dat in die oorspronklike Hebreeuse Ou Testament die terme ‘mashiyach’ dit was, wat in die Hebreeuse woordeboek beskryf word as ‘n  ‘gesalfde’ of ‘ingewyde’ persoon.  Hebreeuse priesters en konings van die Ou Testament periode was gesalf (seremonieel met olie gesmeer) voordat hulle hul offisiele posisie opgeneem het, dus was hulle die gesalfdes of mashiyach. Sekere Ou Testamentiese gedeeltes het egter ook gespreek van ‘n spesifieke mashiyach (met die lidwoord ‘die’ vooraf) van wie daar geprofeteer was dat hy sou kom.  Toe die Septuagint ontwikkel was in 250 vC, het die vertalers ‘n woord in Grieks gekies wat ‘n soortgelyke betekenis het, Χριστός (wat soos Christos klink) wat van die woord chrio kom, wat beteken het om seremonieel met olie te smeer.  Die woord Christos was dus vertaal deur die metode van betekenis (en nie ge-translitereer volgens klank nie) en dit vanuit die oorspronklike Hebreeuse ‘mashiyach’ na die Griekse Septuagint om na hierdie spesifieke persoon te verwys.  Die Nuwe Testament skrywers het verstaan dat Jesus hierdie spesifieke persoon is waarvan daar gepraat was in die Septuagint daarom het hulle voortgegaan om die woord Christos in hul geskrifte te gebruik om Jesus aan te wys as hierdie mashiyach.

Toe ons egter na die modern hedendaagse Europese tale beweeg, was daar nie ‘n bestaande woord wat erken sou word as die selfde betekenis nie en daarom was Christos getranslitereer vanuit Grieks na hierdie tale as ‘Christus’ en die verskye vorme daarvan.  Die woord ‘Christus’ is dus ‘n baie spesifieke titel met oorsprong in die Ou Testament en wat  so vertaal was vanuit Hebreeus na Grieks, en toe deur middel van transliterasie het die naam vanuit Grieks na die moderne tale gekom.  Die Hebreeuse Ou Testament is direk vertaal in hierdie tale in en vertalers het verskillende keuses gemaak in die gebruik van die oorspronklike Hebreeuse ‘Mashiyach’.  Sommige Bybels vertaal (deur middel van betekenis) na die verskillende variasies van ‘Messias’ en ander translitereer (d.m.v. klank) in variasies van “Christus”.  Omdat ons nie geredelik die woord ‘Christus’ in vandag se Ou Testament sien nie, is hierdie konneksie met die Ou Testament nie maklik ooglopend vir ons nie.  Maar as gevolg van hierdie analise weet ons dat die Bybelse ‘Christus’ = ‘Messias’ = ‘Gesalfde Een’ en dat dit ‘n spesifieke titel was.  Die oorspronklike Griekse lesers van die Nuwe Testament sou die Christos direk van uit die Septuagint gesien het en sou die direkte konneksie herken het, terwyl ons ‘n bietjie moet rond soek om dit te kan sien.

Die Christus wat in die 1ste Eeu verwag was

Noudat ons gewapen is met hierdie insig, kom ons hersien ‘n paar observasies vanuit die Evangelie verslag.  Hier volg die reaksie van Koning Herodes toe die wyse manne van die Ooste kom soek het na die koning van die Jode, ‘n welbekende deel van die Kersfees verhaal.  Neem kennis dat ‘die’ voor ‘Christus’ geskryf is, al verwys dit nie spesifiek na Jesus nie.

Toe koning Herodes hiervan hoor, was hy, en die hele Jerusalem saam met hom, hewig ontsteld. Hy het toe die priesterhoofde en die skrifgeleerdes van die volk bymekaar geroep en hulle uitgevra oor waar die Christus gebore sou word.  (Matthéüs 2:3-4)

U kan sien dat die einste idee van ‘die Christus’ alreeds oor die algemeen aanvaar was deur Herodes en sy godsdienstige raadgewers – selfs voor die geboorte van Jesus – en dit word hier gebruik sonder om direk na Jesus te verwys.  Dit is omdat ‘Christus’ vanaf die Ou Testament kom en dit was gewoonlik deur die Jode van die 1st Eeu (soos Herodes en die hoof priesters van sy tyd) gelees in die Griekse Septuagint. ‘Christus’ was (en is steeds) ‘n titel, nie ‘n naam nie. Ons kan dus die belaglike idees wat populêr gemaak was deur ‘n rolprent soos Da Vinci Code, dat ‘Christus’ ‘n Christelike uitvindsel was of ‘n uitvindsel van iemand soos die Keiser Constantine van 300 nC, dadelik van die hand wys.  Die uitdrukking ‘Christus’ het honderde jare voor daar enige Christene was, bestaan en voor Constantine tot mag gekom het.

Ou Testament Profesiëe van ‘Die Christus’

In werklikheid neem hierdie uitdrukking ‘n finale profetiese titel aan reeds in die Psalms, geskryf deur Dawid ongeveer 1000 cV – baie lank voor die geboorte van Jesus.  Kom ons kyk na hierdie vroeë gebeurtenisse.

Die konings van die aarde is in opstand, die leiers span saam teen die Here en teen sy gesalfde en sê: “Kom ons maak ons vry en gooi hulle juk af!”  Hy wat in die hemel woon, lag hulle uit, die Here spot met hulle.  Hy spreek hulle aan in sy toorn, in sy gramskap jaag Hy hulle op loop: “Dit is Ek wat hom as my koning gesalf het op Sion, my heilige berg.”  Ek wil vertel wat die Here aangekondig het. Hy het vir my gesê: “Jy is my seun, van vandag af is Ek jou Vader.  (Psalm 2: 2-7)

Die Griekse Septuagint was veel meer gelees as Hebreeus (deur beide Jode sowel as nie-Jode)  in die eerste eeu.  Psalm 2 in die Septuagint sou soos volg gelees word (ek voeg die getranslitereerde Christos in sodat u die Christus titel kan ‘sien’ soos ‘n leser van die Septuagint dit kon sien.)

Die konings van die aarde is in opstand, the leiers span saam teen sy Christus …Hy wat in die hemel woon, lag hulle uit, die Here spot met hulle…(Psalm 2)

U kan nou Christus sien in hierdie verse hier bo soos wat ‘n leser van die eerste eeu dit sou sien.  Die Pslams gaan voort met nog meer verwysings na die koms van Christus. Ek het die standaard verse langs die getranslitereerde verse geplaas hier onder met ‘Christus’ daarin sodat u dit kan sien.

Psalm 132- Van Hebreeus Psalm 132 – Van Septuagint
10Ter wille van u dienaar Dawid, moet tog nie u gesalfde verstoot nie.11 Die Here het ‘n eed teenoor Dawid afgelê, en dit staan vas, Hy sal daarvan nie afwyk nie: “Ek sal een van jou eie seuns in jou plek laat koning word.”

…17 “Daar sal Ek die heerskappy vir Dawid vestig, vir my gesalfde ‘n nageslag op die troon verseker. 18 “Sy vyande sal Ek magteloos laat toekyk, maar sý kroon sal bly skitter.”

 Ter wille van u dienaar Dawid, moet tog nie u Christus verstoot nie. 

11 Die Here het ‘n eed teenoor Dawid afgelê, en dit staan vas, Hy sal daarvan nie afwyk nie: “Ek sal een van jou eie seuns in jou plek laat koning word …

 

17 “Daar sal Ek die heerskappy vir Dawid vestig, vir my Christus ‘n nageslag op die troon verseker..” 18  “Sy vyande sal Ek magteloos laat toekyk, maar sý kroon sal bly skitter.”

U kan sien dat Psalm 132 spesifiek in die toekomende tyd praat (“….Ek sal ‘n horing vir Dawid maak…”, hierdie toekomende tyd vorm word gebruik in baie dele reg deur die Ou Testament. Dit is belangrik om hierdie feit te onthou wanneer ons die profesiëe ondersoek.  Dit is nie so dat die Nuwe Testament skrywers sommer sekere idees gryp van die Ou Testament en dit dan ‘maak’ inpas nie.  Dit is so duidelik soos woorde kan wees, dat die Ou Testament, sonder om enigsins die Nuwe Testament in ag te neem, bewerings en voorspellings maak wat toekomstig is van aard.  Herodes was bewus daarvan dat die Ou Testament se profete voorspellings gemaak het oor die komende “Christus” – dit is waarom hy gereed was vir hierdie aankondiging.  Hy het slegs nodig gehad dat sy raadgewers vir hom die fyner besonderhede gee omtrent hierdie voorspellings.  Die Jode was altyd nog bekend daarvoor dat hulle wag vir hul Messias (of Christus).  Die feit dat hulle wag of uitsien na die koms van hul Messisas het  niks te doen met Jesus of met die Nuwe Testament nie (omdat hulle dít ignoreer) maar dit het juis alles te doen met die duidelike toekomstige voorspellings en profesiëe in die Ou Testament.

Die Ou Testamentiese profesiëe: Gespesifieer soos ‘n slot van ‘n slot-en-sleutel stelsel

Die feit dat die Ou Testament se geskrifte voorspellend is van die toekoms maak hulle uniek van ‘n soortgelyke klein groepie, in teenstelling met die enorme ‘see’ van literatuur wat geproduseer was deur die geskiedenis van die mens.  Dit is soos ‘n slot van ‘n deur.  ‘n Slot is ontwerp in ‘n sekere spesifikasie van vorm, sodat net ‘n spesifieke “sleutel” wat voldoen aan die vereiste van die spesifikasie,  dit kan oopsluit.  Op dieselfde wyse is die Ou Testatment soos ‘n slot.  Ons het gesien dat spesifikasies nie alleenlik in hierdie twee Psalms voorkom waarna ek hier gekyk het nie maar ons het alreeds ander gesien in die aflewerings oor Abraham se Opoffering, Adam se Begin, en Moses se Pasga (hersien dit asseblief as U nie bekend is daarmee nie).  Psalm 132 voeg die spesifikasie by dat “die Christus” van die lyn van Dawid sal wees.  Die “slot” het dus spesifikasies wat ooglopend meer en meer presies word in hul vereiste, soos wat ons die profetiese geskrifte reg deur die Ou Testament ondersoek. Ek wil voortgaan om na meer van hierdie “slot” spesifikasies te kyk.  Ek wil egter ook nog ‘n vraag vra: Is Jesus daardie “sleutel” wat pas, wat die profesiëe oop sluit?  Ek hoop dat U deur die proses van hierdie studie meer in staat sal wees om die Evangelie te oorweeg.

Maar korrup en beskadig (deel 2) en skiet mis

Leave a reply

Ek het gekyk na hoe die Bybel ons beskryf as moreel geskende en korrupte mense wat oorspronklik na die beeld van God geskape was.  Die Orke van die ‘Middle Earth’  wat eers Elwe was en toe korrup geword het,  het vir my gedien as ‘n visuele beeld van ons eie korrupsie.  Maar hoe het dit gebeur, gesien vanuit die Bybelse standpunt?

Dit is opgeteken in die boek van Genesis, in die Bybel.  Kort nadat die eerste mense geskape is ‘na die beeld van God’, was hulle getoets.  Die gebeurtenis vertel van ‘n ontmoeting met ‘n ‘slang.’ Dit was nog altyd, universeel verstaan, dat die slang Satan is – ‘n engel wat’ n teenstander van God is.  In die Bybel konfronteer Satan gewoonlik sy teiken, by wyse van deur ‘n ander persoon te praat.  In hierdie opsig het hy deur ‘n slang gepraat.  Die tweegesprek is opgeteken as volg:

Die slang was listiger as al die wilde diere wat deur die Here God gemaak is en het vir die vrou gevra: “Het God werklik gesê julle mag van geen boom in die tuin eet nie?”

Die vrou het die slang geantwoord: “Ons mag eet van die vrugte van die bome in die tuin. God het net gesê ons mag nie eet van die vrugte van die boom in die middel van die tuin nie en ons mag dit nie aanraak nie, want dan sterf ons.”

Toe sê die slang vir die vrou: “Julle sal beslis nie sterf nie, maar God weet dat julle oë sal oopgaan die dag as julle van daardie boom eet en dan sal julle soos God wees deurdat julle alles kan ken.”

Toe besef die vrou dat die boom se vrugte goed is om te eet en mooi om na te kyk en begeerlik omdat dit kennis kan gee. En sy het van sy vrugte gepluk en geëet. Sy het ook vir haar man by haar gegee, en hy het geëet.  Hulle altwee se oë gaan toe oop, en hulle besef dat hulle kaal is. Toe werk hulle vyeblare aanmekaar en hang dit om vir klere.

(Genesis 3: 1-6)

Die kern van hul keuse, en dus die versoeking, was dat hul ‘soos God’ kan wees.  Tot op hierdie punt het hulle onvoorwaardelik op God vertrou vir alles en Sy woord aanvaar vir alles.  Maar nou het hulle die keuse gehad om dit alles agter te laat, ‘soos God’ te word, op hulself te vertrou en hul eie woord te aanvaar vir alles.  Hulle kon self ‘gode’ word, die kaptein van hul eie skip wees, die meester van hul eie bestemming wees, selfregerend wees en sou net aan hulself verantwoording hoef te doen.  Lank voordat Dawkins die boek ‘The God Delusion’ geskryf het, het die eerste mense geval vir die eintlike god misleading: dat hulle ‘soos God’ kon wees.

Met hul verklaring van onafhanklikheid het iets verander in ons voorvaders.  Soos opgeskryf in die uittreksel in Genesis, was hulle gevul met skaamte en het probeer om hul liggame te bedek. Inderdaad, net daarna, toe God vir Adam konfronteer oor sy verbreking van die verbond, blameer hy vir Eva (en vir God wat haar geskape het).  Op haar beurt blameer sy die slang. Niemand wou verantwoordelikheid aanvaar nie.

Wat op daardie dag begin het, het voortgeduur, want ons het daardie selfde ingesteldheid geërf.  Dit is die rede waarom die Israeliete (in hierdie aflewering) van Hosea se tyd net soos Adam gehandel het – omdat hulle, (net soos ons) hierdie selfde ingesteldheid geërf het. Sommige mense maak die fout om te dink dat die Bybelse vertelling beteken dat ons te blameer is vir die rebellie van Adam.  Inteendeel, dit  is slegs Adam wat geblameer word, maar ons lewe met die gevolge van daardie rebellie.  Ons kan daaraan dink as genetiese erfenis.  Ons het hierdie muitzieke aard van Adam geërf en dus ingebore, byna onbewustelik, maar opsetlik gaan ons voort met die opstand wat hy begin het.  Ons mag dalk nie die god van die heelal wil wees nie, maar ons wil gode wees in ons omgewing; kapteine van ons eie skepe; onafhanklik van God.  Bon Jovi se lirieke “It’s my life”; die meer verhewe woorde: “I did it my way”; die Self tydskrifte wat oral te vinde is op ons winkel boekrakke is lighartige weerklankings van hierdie begeerte, terwyl Mein Kempf  (My Geveg) van Hitler en Noord Korea se leier Kim Jong-Un (bekend as “Liewe Leier”) se kultus van persoonlikheid baie donkerder weerklankings is.  Maar hulle is bewyse van die tendens in ons geaardheid wat deur Adam se rebellie veroorsaak is.

Dit verduidelik soveel van die menslike lewe, wat ons as vanselfsprekend aanvaar.  Hierdie is die rede dat mense oral slotte nodig het aan hul deure, hulle het die polisie nodig, prokureurs; geïnkripteerde wagwoorde vir banke – want in ons huidige ingesteldheid, sal ons mekaar besteel.  Dit is waarom ryke en samelewings uiteindelik sal verval en ineen stort, want die burgers in al hierdie ryke het die neiging om te verval.  Dit is die rede waarom, nadat all vorme van regering en eknomiese stelsels op die proef gestel is, en hoewel sommige beter werk as ander, stort elke politieke of ekonomiese stelsel uiteindelik ineen – want die mense wat met hierdie  ideologieë lewe, is geteister deur neigings wat uiteindelik die hele stelsel af sleep.

Dit is die rede waarom geen godsdiens ten volle die visie vir sy gemeenskap volbring het nie – maar die ateïstiese godsdienste het ook nie hul visies volbring nie (dink aan Stalin se Sowjet-Unie, Mao se China, Pol Pot se Kambodja ) – dit is omdat daar iets is oor die manier waartoe ons geneig is, wat veroorsaak dat ons ons visie mis.

Die woord ‘ mis ‘ som ons situasie goed op. ‘n Vers uit die Ou Testament skilder ‘n prentjie wat my gehelp het om dit beter te verstaan. Daar staan:

In daardie hele leër was daar sewe honderd knap soldate, almal links. Hulle kon keer op keer ‘n haar raakgooi met ‘n klip uit ‘n slingervel sonder om te mis. (Rigters 20:16)

Hierdie verse beskryf soldate wat kundiges is met die gebruik van slingervelle en sal nooit mis nie. Die woord ’mis’ in Hebreeus vertaal is יַחֲטִֽא: (uitgespreek Khaw – TAW ).

Wat interessant is, is dat hierdie selfde Hebreeuse woord ook vertaal word as sonde in meeste gevalle in die Ou Testament. Byvoorbeeld, dieselfde Hebreeuse woord is ‘sonde’ toe Josef, as verkoopte slaaf in Egipte, nie egbreek wou pleeg met sy meester se vrou nie, selfs al het sy hom gesmeek. Hy het vir haar gesê:

“Daar is niemand wat in hierdie huis meer gesag het as ek nie. Meneer het niks van my teruggehou nie, behalwe vir u, want u is sy vrou. Hoe kan ek so ‘n verkeerde ding doen? Ek sal mos teen God sondig!” (Genesis 39:9)

En net na die Tien Gebooie gegee is staan daar:

Maar Moses het die volk geantwoord: “Moenie bang wees nie, want God het gekom om julle te toets. Hy wil hê julle moet ontsag hê vir Hom en nie sondig nie.” (Exodus 20:20)

In beide hierde verse is dieselfde Hebreuse woord, יַחֲטִֽא׃ , wat vertaal is as ‘sonde’.  Dit is presies dieselfde woord as ‘mis’ soos gebruik deur soldate wat klippe slinger na hul teikens, en is ook dieselfde in hierdie verse waar die woord sonde beteken wanneer dit gaan oor hoe mense mekaar behandel.  Die volgende voorstelling skilder ‘n prentjie om ons te help verstaan wat ‘sonde’ is:  Die soldaat neem ‘n klip en slinger dit na die teiken. As dit mis het hy gefaal om sy doel te bereik.  Op dieselfde manier, is ons geskape na die beeld van God om die teiken raak te skiet betreffende hoe ons teenoor God handel en hoe ons ander mense behandel.

Om te ‘sondig’ is om die doel of teiken wat vir ons bedoel was, en wat ons in ons verskeie sisteme, gelowe en ideologieë ook vir ons self bestem het, te mis.

Hierdie prentjie van korruptheid en die teiken mis is nie ‘n mooi prentjie nie. Dit bring nie ‘n goeie gevoel mee nie en dit is ook nie optimisties nie. Oor die jare het ek ervaar dat mense sterk gereaggeer het oor hierdie spesifieke Bybelse leerstelling.  Ek onthou dat ‘n universiteits student met woede na my gekyk het en gesê het, “Ek glo jou nie want ek hou nie van wat jy sê nie.”  Ek vind dit nogal vreemd. As mens van iets ‘hou’, wat het dit te doen met die feit daardie iets die waarheid is of nie?  Ek hou nie van belasting, oorloë, VIGS en aardbewings nie – ek twyfel of enigiemand daarvan hou – maar dit laat nie daardie dinge verdwyn nie, net so min kan ek enige van daardie dinge ignoreer. Al die sisteme van wette, polisie, slotte, sleutels, sekuriteit ens. wat ons in ons samelewing tot stand gebring het en as vanselfsprekend aanvaar om onsself te beskerm teen mekaar is aanduidend dat daar iets fout is.  Hierdie Bybelse leerstelling verdien om  ten minste in ag geneem te word sonder bevooroordeling.

So nou het ons ‘n probleem.  Ons het korrup geword vanaf ons oorspronklike toestand, die beeld waarna ons geskape is, is geskend en wanneer dit by ons morele aksies kom kan ons die teiken nie raaksiet nie.  Maar God het ons nie daar gelaat om rond te ploeter in ons hulpeloosheid nie.  Hy het ‘n plan ingestel, waarvan ons ‘n kykie gehad het in die Tekens van Abraham en die Pasga.  Hierdie was ‘n plan om ons red en dit is waarom die Evangelie letterlik die ‘goeie nuus’ beteken – want hierdie plan is die goeie nuus wat ons nodig het om hoor en te ontvang.  Maar God het nie gewag tot Abraham se opwagting om hierdie nuus te verkondig nie.  Inderdaad, Hy het dit die eerste maal genoem in Sy gesprek met Adam en Eva baie lank terug in die tuin van Eden.  Ons kyk na hierdie eerste Goeie Nuus aankondiging hier.

Maar hulle het ontaard en korrup geword….soos die “orcs” van “Middle Earth”

Leave a reply

In my vorige aflewering het ek gekyk na die bybelse beginsel van hoe ons onsself en ander moet sien – dat ons na die beeld van God geskape is.  Maar die Bybel brei verder uit op hierdie fondasie.  Die Psalms is ‘n versameling van gewyde liedere en gedigte en Psalm 14 was sowat 1000 V.C. deur Koning Dawid geskryf en dit is ‘n rekord van die stand van sake vanuit God se oogpunt.

2 Van die hemel af kyk die Here die mense deur om te sien of daar één verstandige is, één wat na die wil van God vra.

3 Almal het afgedwaal, die laaste een het ontaard; daar is niemand wat goed doen nie, selfs nie één nie. (Psalm 14: 2-3)

Die frase “het ontaard” word gebruik om die hele mensdom te beskryf.  Dit is duidelik dat hierdie toestand waarin ons verval het, in teenstelling is met ons oorspronklike toestand, toe ons “na die beeld van God” geskape was.  Hierdie frase maak die stelling dat die korrupsie gedemonstreer word in die doelbewuste onafhanklikheid van God (“almal het afgedwaal”  van “na die wil van God te vra”) en “daar is niemand wat goed doen nie”.

Dink aan die Elwe en Orke

Orke was in baie opsigte afskuwelik. Hulle was egter net korrupte afstammelinge van die Elwe.

Orke was in baie opsigte afskuwelik.  Hulle was egter net korrupte afstammelinge van die Elwe.

Om dit beter te begryp, en as ullistrasie, dink aan die orke van “Middle Earth” in die rolprent “Lord of the Rings”.  Orke was afskuwelike wesens in voorkoms, gedrag,  asook in hoe hulle die aarde behandel het. Tog, hulle was orke wat afkomstig was van elwe, wat korrup geword het deur Sauron.  Wanneer jy die statige majestueuse harmonie en tiepe verhouding sien wat die elwe met die natuur gehad het (dink maar aan Legalos en die elwe van Lothlorien) en dan in ag

neem dat orke eers elwe was wat “korrup geword het” sal jy ‘n idee hê van wat hier van die mense gesê is.  God se intensie was vir elwe, maar wat Hy gevind het was orke.

Die elwe was edel en majestueus

Die elwe was edel en majestueus

Dit pas presies in by dit wat waargeneem kan word op universele vlak, oor ons – dat niemand volgens hul morele oordeel van reg en verkeerd lewe nie. Onthou dat ons gesien het dat ons ‘n inherente, ‘ingeboude morele taal’ besit. Ons kan morele redenasie toepas en erken ‘regte’ en ‘verkeerde’ handelinge.  Die probleem is egter dat niemand eintlik volgens hierdie beginsels lewe nie.

Dit is waarom dit soms moeilik is om te erken dat ons ‘n morele taal het – want ons neem nie altyd hierdie morele sin waar in ons eie handelinge en in die van ander nie.  Dit is soos ‘n rekenaar virus wat die oorspronklike program van die rekenaar affekteer.  Ons morele taal is daar – maar die virus het dit korrup gemaak.

Ons arriveer dus by die volgende perspektief wat insiggewend is: Die Bybelse uitgangspunt van mense as bewuste, persoonlike en morele wesens, maar dan ook korrup, pas in met wat ons oor onsself waarneem.  Dit is presies in die kol in die beoordeling van die mens deur in aanmerking te neem die intrinsieke morele natuur in ons wat maklik oor die hoof gesien kan word aangesien ons aksies nooit werklik ooreenstem met wat hierdie morele natuur eis van ons nie – as gevolg van hierdie korrupsie.  Die bybelse skoen pas die menslike voet.  Dit  opper egter ‘n ooglopende vraag: waarom het God ons so geskape – met ‘n morele natuur maar dat ons dan korrup kon word?  Die ateïs Christopher Hitchens kla soos volg:  :  “…As God regtig wou he mense moes vry wees van sulke gedagtes [ dit wil sê, korrupte gedagtes ] moes Hy meer sorg geneem het om ‘n ander spesie te bedink.”  ” Christopher Hitchens. 2007 God is nie groot nie : Hoe godsdiens alles bederf. Bldsy . 100

Maar in sy haas om die Bybel aan te val, is dit juis waar hy iets baie belangriks mis. Die Bybel sê nie dat God ons so gemaak het nie, maar dat iets verskrikliks gebeur het sedert die aanvanklike skepping en dus hierdie moeilike stand van sake teweeg gebring het.  ‘n Belangrike gebeurtenis het plaasgevind in die mens se geskiedenis ná ons skepping.  Die eerste mense het God uitgedaag, soos opgeteken in Genesis, en in hul verset het hulle verander en ontaard.

Die Val van die Mens

Hierdie belangrike gebeurtenis in die mens se geskiedenis word dikwels genoem Die Val.  Ons kan dit dalk beter verstaan as ons dink oor wat Adam, die eerste mens, in die gesig gestaar het in sy verhouding met God, toe hy geskape was. Om tot verdere insigte te kom, wend ons onsself tot ‘n middel-8ste eeu vC Ou Testament profeet, Hosea.  Soos hy vertel in sy boek, het sy vrou herhaaldelik egbreuk gepleeg en vele kere die huis verlaat om buite egtelike verhoudings aan te knoop.

Ten midde van sy pyn en die verraad het God hom beveel om sy vrou te gaan vind, versoen te raak met haar , en haar terug te wen.  Hierdie episode word dan gebruik as voorbeeld om te wys hoe, in God se oë , die Israeliete in daardie tyd  soos ‘n egbreker was, maar God soos Hosea, was bereid om met hulle versoen te raak as hulle net tot inkeer wou kom en terugkeer na Hom.  In daardie pleidooi word ‘n vergelyking met Adam gemaak:

Wat moet Ek met jou doen, Efraim? Wat moet Ek met jou doen, Juda? Julle liefde is soos ‘n môrewolkie: dit verdwyn so vinnig soos dou….Ek verwag liefde eerder as offers, toewyding aan My eerder as brandoffers. Net soos Adam destyds, het julle weer die verbond met My verbreek en was julle ontrou aan My.  (Hosea 6: 4-7)

Met ander woorde, wat die Israeliete van Hosea se dag gedoen het, was om voort te gaan waarmee Adam , die eerste mens, begin het.

Daar was ‘n ooreenkoms tussen God en Adam , soortgelyk aan ‘n huweliks kontrak van getrouheid, en Adam het dit verbreek.

Die boek Genesis vertel dat Adam geëet het van die boom van die kennis van goed en kwaad.  Daar was ‘n verbond of ooreenkoms tussen God en Adam dat hy nie sou eet van daardie boom nie – al die ander was beskikbaar vir hom. Dit was nie dat daar iets spesiaal in die boom self was nie, maar die teenwoordigheid daarvan het Adam ‘n vrye keuse gegee om te bepaal om getrou te bly aan God of nie.  Adam was geskep as ‘n bewuste persoon, wat op die selfde oomblik van sy skepping ook in vriendskap met God geplaas was.  Adam het geen keuse gehad rakende sy skepping nie, maar God het vir hom die geleentheid gegee om te kies oor sy vriendskap met God en hierdie keuse was gesentreerd in die opdrag om nie van daardie spesifieke boom te eet nie.  In die volgende aflewering kyk ons van naderby na hierdie gebeurtenis, en hoe en in watter opsig ons mis skiet.

Geskape Na Die Beeld Van God

1 Reply

Ek wil graag in ag neem wat die Bybel sê oor die oorsprong van die mens.  Om die Bybel te gebruik om te probeer verstaan waar ons vandaan kom, word deur baie mense as dwaasheid beskou.  Nietemin, dink daaraan hoe kompleks ons as mense is, met ‘n genetiese kode wat so gesofistikeerd is soos die beste komper kode wat die mens geskep het; ons is masjiene wat geskep is uit proteine wat kleiner is as die beste van die moderne mens se nanotegnologie – met die abiliteit om sellulêre skade te herstel op outomatiese wyse; boonop het ons  ook elk ‘n persoonlikheid en bewustheid.  Miskien moet ons ontvanklik wees om die moontlikheid te oorweeg dat ons deur God, wat die Meester Ontwerper is – geskape is.

So in hierdie gees wil ek ‘n begrip bou van wat die Bybel sê oor ons oorsprong deur te kyk na ‘n gedeelte aan die begin van die Bybel.

En God het gesê: “ Laat Ons mense maak na ons beeld, na ons gelykenis…..” “En God het die mens geskape na Sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape; man en vrou het Hy hulle geskape.” (Genesis 1: 26-27)

“Na die beeld van God”

Wat beteken dit dat die mens geskape is “na die beeld van God”?  Dit beteken nie dat God ‘n fisiese wese is met twee arms, ‘n kop ensovoorts nie.  Dit beteken eerder dat op ‘n dieper vlak, die  basiese eienskappe van die mens afkomstig is van soortgelyke eienskappe van God.  Byvoorbeeld, die Bybel sê dat beide God (in die Bybel) sowel as die mens (volgens observasie) intellek, emosies en ‘n wil besit.  In die Bybel word God soms beskryf as bedroef, gegrief, toornig, of vreugdevol – dieselfde reeks van emosies wat ons as mense ervaar.  Ons maak keuses en besluite op ‘n daaglikse basis.  Soortgelyk word God beskryf in die Bybel waar Hy keuses maak en besluite neem.  Ons abiliteit om te redeneer en in die abstrak te dink kom van God af.  Ons het die kapasiteite van intellek, emosie en die wil omdat God dit het en ons na Sy beeld geskape is.

Op ‘n meer fundamentele vlak, wanneer ons hierdie aspekte van onsself in ag neem, sien ons dat ons bewus is van onsself, en bewus is van ‘ek’ en ‘jy’.  Ons is nie ‘n onpersoonlike ‘dit’ nie.   Ons is so omdat God so is.  In hierdie fundamentele perspektief is God van die Bybel nie uitgebeeld as ‘n onpersoonlike wese soos die “Force” in die rolprent series “Star Wars” nie.  Ons is ook nie so nie, omdat ons na Sy beeld geskape is.  Ons het almal persoonlikheid.

Waarom ons Esteties is

Ons waardeer kuns en drama. Neem in ag hoe dit in ons natuur is om skoonheid te waardeer en hoe ons dit selfs benodig.  Dit gaan verder as net fisiese skoonheid want sluit musiek en literatuur in.  Dink daaraan hoe belangrik musiek vir ons is – selfs hoe natuurlik dit vir ons is om te dans.  Musiek verryk ons lewens so.  Ons is lief vir mooi stories, of dit in boeke is of op die verhoog, of meer algemeen vandag, in ‘n rolprent.  Stories gaan oor helde, boosaards, drama, en die merkwaardige stories ets hierdie helde, boosaards en drama in ons verbeelding in.  Dit is so natuurlik vir ons om die kuns in sy vele vorme aan te wend om onsself te vermaak, te hergenereer en te verfris want God is ‘n Kunstenaar en ons is na Sy gelykenis gevorm.  Dit is die moeite werd om die vraag te vra, waarom ons inherent so esteties georienteerd is, of dit nou in die kuns, drama, musiek, dans of literatuur is?

Daniel Dennett, ‘n uitgesproke ateïs en outoriteit op die begrip van bewussynse prosesse, antwoord vanuit ‘n materialistiese perspektief:

“Maar meeste van hierdie navorsing aanvaar musiek steeds as vanselfsprekend.  Dit stel selde die vraag: Waarom bestaan musiek?  Daar is ‘n kort antwoord en dit is korrek so ver mens kan uitmaak: musiek bestaan omdat ons lief is daarvoor en om daardie rede bring ons steeds meer daarvan tot stand.  Maar waarom is ons lief daarvoor?  Omdat ons vind dat dit pragtig is.  Maar waarom is dit pragtig vir ons?  Dit is ‘n baie goeie vraag, biologies gesproke, maar daar is nog nie ‘n goeie antwoord daarvoor nie.”  (Daniel Dennett. Breaking the Spell: Religion as a Natural Phenomenon. P. 43)

As alles omtrent ons as die mens, verklaar moet word gebasseer alleenlik op materiële prosesse, waarom inderdaad is kuns in al sy fasette so belangrik vir ons? Dennett, heelwaarskynlik die wêreld se toonaangewendste denker rakende hierdie vraag,  sê aan ons, vanuit die materialistiese evolusionêre perspektief,  dat ons eenvoudig nie weet waarom nie.

Vanuit die Bybelse perspektief is dit omdat God artisties en esteties is.  Hy het dinge mooi gemaak en Hy geniet skoonheid.  Ons, geskape na Sy beeld, is dieselfde.  Deur te begin met hierdie Bybelse leerstelling word ons menslikheid verduidelik op ‘n wyse wat ateïsme nie kan doen nie.

 Waarom ons Moreel is

Bygevoeg, om geskape te wees “na die beeld van God” verduidelik die inherente morele kapasiteit wat alle mense besit.  Ons verstaan almal wat ‘verkeerde’ gedrag is en wat ‘goeie’ gedrag is – al het ons verskillende tale en kulture.  Die kapasiteit vir morele onderskeid is ingebou in ons.  Soos die bekende ateïs Richard Dawkins dit beskryf:

“Ons morele oordeel word aangedryf deur ‘n universele morele taal…Soos met ‘n taal, die beginsels wat ons morele grammatika vorm, vlieg benede die radar van ons bewussyn. (Richard Dawkins, The God Delusion. P. 223).

Dawkins verduidelik dat ons bewustheid van reg en verkeerd binne ons ingebou is soos ons vermoë om ‘n taal te hê.  Dawkins glo nie dat hierdie morele abiliteit van ons van God kom nie, maar dit is sekerlik die mees direkte en eevoudige verduideliking.  Ons het ‘n  morele kapasiteit omdat God moreel  is en ons na Sy beeld geskape is.  Hierdie is ‘n ingeskape menslike abiliteit. Om dit nie in te sien nie, kan tot misverstande lei.  Neem byvoorbeeld hierdie objeksie van Sam Harris, nog ‘n bekende ateïs.

“As jy korrek is in jy oortuiging dat godsdienstige geloof die enigste basis is vir moraliteit, dan moet ateïste minder moreel wees as gelowiges.” (Sam Harris. 2005.  Letter to a Christian nation. P. 38-39).

Harris misverstaan en is absoluut verkeerd.  Bybels gesproke, kom ons sin van moraliteit vanuit ons geskapenheid na die Beeld van God, nie vanuit godsdienstigheid nie.  Dit is waarom ateïste, soos die res van ons, hierdie sin van moraliteit het en moreel kan handel.  Die probleem met ateïsme is hoe om rekenskap te kan gee vir waarom ons moraliteit het – iets wat ‘n integrale deel van ons almal is.

 Waarom is ons so aangewese op Verhoudings

Bybels gesproke, die begin punt om onsself te verstaan is dat ons moet erken dat  ons na die beeld van God geskape is.  Om hierdie rede,  soos wat ons insig inwin oor God (deur wat oor Hom in die Bybel openbaar word) of oor mense (deur observasie en nadenking daaroor) kan ons ook insig bekom oor die ander.  Byvoorbeeld, dit is nie moeilik om die belangrikheid wat mense plaas op verhoudings, mis te kyk nie.  Dit is aangenaam om ‘n kwaliteit rolprent te geniet, maar dit is baie beter om dit saam met ‘n vriend te ondervind.  Dit is in ons natuur om vriende uit te soek om ondervindings mee te deel.  Betekenisvolle vriendskappe en familie verhoudings is belangrik vir ons gevoel van welsyn.  Omgekeerd, eensaamheid en/of gebroke familie verhoudings en ​​onderbrekings in vriendskappe veroorsaak spanning in ons.  Ons bly nie neutraal of onaangeraak deur die toestand van ons verhoudings met ander nie. Dus, as ons na God se beeld gevorm is, kan ons verwag om hierdie selfde klem op verhoudings te vind in God, en dit is inderdaad so.  Die Bybel sê “God is liefde”. (1 Johannes 4:8).  Daar is baie geskryf in die Bybel oor die belangrikheid wat God plaas op ons liefde vir Hom en vir ander – inderdaard dit word deur Jesus beskryf as die twee mees belangrikste gebooie in die Bybel.  As mens nadink hieroor, Liefde moet verhoudings-gesind wees want vir liefde om in werking te tree moet daar iemand wees wat lief het (die liefhebber) en ‘n persoon wat die fokus van sy liefde is – die (geliefde).

Ons moet dus aan God dink as die liefhebber.  As ons slegs aan Hom dink as die ‘Primêre Motiveerder’, die Eerste Veroosaker “, die” Alwetende Godheid’ of dalk as die ‘Welwillende Wese’, dink ons nie aan die Bybelse God nie – veeleerder het ons dan ‘n god in ons eie gedagtes geskep.  Hoewel Hy ook aan hierdie beskrywings voldoen, word Hy uitgebeeld as bykans roekeloos-passievol in verhoudings.  Hy ‘het’ nie liefde nie – Hy ‘is’ liefde.  Die twee mees prominente Bybelse beskrywings van God se liefde vir mense is die van ‘n vader vir sy kinders en van ‘n man vir sy vrou.  Hierdie is nie objektiewe filosofiese ooreenkomstighede nie maar is van die diepste en intiemste menslike verhoudings.

Hier is dus die fondasie wat ons sover gelê het:  Mense is geskape na God se beeld, wat insluit verstand, emosies en die wil.  Ons is waarnemend en bewus van onsself.  Ons is morele wesens met ons ‘Morele taal’ wat ons ‘n ingeskape orientasie gee van ‘reg’ en ‘regverdig’ asook die teenoorgestelde.  Ons het ‘n instiktiewe kapasiteit om skoonheid, drama, kuns en ‘n storie in al sy verskillende vorme, te skep en te waardeer.  En ons sal instinktief en spontaan verhoudings met ander soek en ontwikkel.  Ons is al hierdie dinge omdat God al hierdie dinge is en ons na Sy beeld geskape is.

Al hierdie gevolgtrekkings is ten minste in ooreenstemming met wat ons waarneem oor onsself terwyl ons hierdie fondasie gelê het.  Ons gaan voort in die volgende weergawe om te sien wat die Bybelse verduideliking is oor waarom ons verhoudings byna altyd ‘n teleurstelling is en waarom dit voel of God so afsydig is.   Waarom is dit asof ons diepste verlange nooit uitwerk nie?

Moses se Kenteken van die Pasga

3 Replies

Ons het in die vorige bespreking gekyk na hoe die beproewing van Abraham se opoffering van sy seun gedui het op die opoffering van Jesus, deur in ag te neem die spesifieke gebied waar dit plaasgevind het.  Daar het intussen sowat 500 jaar verloop sedert Abraham en dit is nou om en by 1500 vC.  Na Abraham se dood is sy nageslagte vanuit sy seun Isak, ‘n menigte getal mense, wie nou Israeliete genoem word. Maar hul het ook in Egipte slawe geword.  Dit het gebeur omdat Josef, die kleinseun van Abraham, as ’n slaaf verkoop was aan Egipte, en toe het sy familie gevolg, soos veruidelik in Genesis hoffstukke 45 en 46.

Die Exodus Drama

Nou kom ons by ‘n merkwaardige drama wat deur Moses opgeteken is in die boek van Exodus.  God het vir Moses beveel om vir die Farao van Egipte te konfronteer en dit lei toe tot ’n tweestryd van die mens se wil tussen die twee, wat tot dusver nege plae op Farao gebring het.  Maar Farao het nie saamgestem om die Israeliete te laat gaan nie, gevolglik gaan God ’n tiende en verwoestende plaag meebring. Die volle verslag van die tiende plaag in Exodus is hier gekoppel en ek raai u sterk aan om dit te lees aangesien dit meer aangenaam sal wees om dan die verduideliking hier onder te volg.

Hierdie 10de  plaag wat deur God bepaal is, was dat elke eersteling, mens en dier, daardie nag sou sterf behalwe die wat deur die nag binne in huise vertoef  het waar ’n lam geoffer was en die bloed daarvan gestryk was aan die twee deurposte en aan die bo-drumpel.  Indien Farao nie gehoorsaam sou wees nie, sou sy verlies die dood van sy seun wees, wie die erfgenaam van die troon sou word. Boonop sou elke huis in Egipte ’n eersgebore seun verloor indien hul nie ’n lam geoffer het en die bloed daarvan aan die twee deurposte en aan die bo-drumpel gestryk het nie.  Egipte het dus ’n nasionale ramp in die oë gestaar.

In die huise waar ’n lam geoffer was en die bloed daarvan gestryk was aan die twee deurposte en aan die bo-drumpel, vir hulle was daar die belofte dat hul veilig sou wees. Die dood sou bo-oor of verby daardie huis beweeg.  Daarom was hierdie dag genoem, “Pasga” of “Pesach”. Pesach is afgelei van die woord “pasach” wat beteken om “oor te slaan” of  “oor te spring”.

Die Teken van die Pasga – vir wie?

Baie mense wat bekend is met hierdie verslag van die bloed op die deurposte en aan die bo-drumpel neem aan dat die bloed ’n teken is vir die Doodsengel.  Maar neem kennis van die eienaardige besonderhede in die verslag:

Die Here het aan Moses gesê: …” Maar die bloed sal vir julle ’n teken wees aan die huise waarin julle is: as Ek die bloed sien, sal Ek by julle verbygaan. En daar sal geen verderflike plaag onder julle wees wanneer Ek Egipteland tref nie.” (Eksodus 12:13)

 

Ons sien dus dat hoewel die HERE opgelet het vir die bloed, en wanneer Hy dit sien, dat Hy daardie huis waar die bloed op was, sou oorslaan, daar verby sou gaan, was die bloed nie daar as ‘n teken vir Hom nie.  Daar staan duidelik geskryf, dat die bloed “sal vir julle ‘n teken wees”…met ander woorde, dit sal ‘n teken vir die mense wees.  En gevolglik is dit ‘n Teken vir ons almal wat hierdie verslag lees.

Maar hoe is dit ‘n teken?  Na hierdie gebeurtenis het die HERE hulle beveel:

 “Vier hierdie dag as ‘n ewige insetting in julle geslagte.  En wanneer julle in die land kom wat die HERE aan julle sal gee soos Hy beloof het, moet julle hierdie diens onderhou… dan moet julle sê: Dit is ’n paasoffer aan die HERE… (Exodus 12:27).

Die Merkwaardige Pasga Kalender

Ons sien inderdaad in die volgende frase dat hierdie gebeurtenis die begin van die Joodse kalender tot stand gebring het.  EN die HERE het met Moses en Aäron in Egipteland gespreek en gesê:

Hierdie maand moet vir julle die begin van die maande wees; dit moet vir julle die eerste van die maande van die jaar wees. (Exodus 12:1-2)

So was die Israeliete beveel om ‘n kalender te begin wat hierdie Pasga op dieselfde dag elke jaar gevier het.  Die Joodse kalender verskil effens van die Westerse kalender, dus skuif hierdie dag in die jaar, elke jaar, as jy dit volg in die Westerse kalender.

 

Hierdie is ‘n hedendaagse toneel van Joodse mense wat voorberei om Pasga te vier ter herinnering van daardie Pasga van 3500 jaar gelede.

Hierdie is ‘n hedendaagse toneel van Joodse mense wat voorberei om Pasga te vier ter herinnering van daardie Pasga van 3500 jaar gelede.

Tot hedendag, 3500 jaar later, gaan die Joodse mense voort om elke jaar Pasga te vier op dieselfde dag in hul kalender, ter herdenking van hierdie gebeurtenis en in gehoorsaamheid aan die bevel wat aan hul gegee is.

Wanneer ons deur die geskiedenis heen na hierdie Pasga feesviering kyk, dan sal ons iets baie besonders waarneem.  Mens sal dit opmerk in die evangelie waar die inhegtenis-neming en verhoor van van Jesus opgeskryf staan:

 “Toe neem hulle Jesus… van Kájafas na die Romeinse goewerneur [Pilatus] se paleis. En dit was vroeg in die môre; en hulle het self nie in die paleis ingegaan nie, dat hulle hul nie sou verontreinig nie, maar dat hulle die pasga kon eet…….Pilatus sê….[aan die Joodse leiers]…..”Maar julle het ’n gewoonte dat ek vir julle op die pasga iemand moet loslaat; wil julle dan hê dat ek vir julle die Koning van die Jode moet loslaat?… Toe skreeu hulle almal weer en sê: “Nie vir Hom nie,…” (Johannes 18:28, 39-40)

Die verbintenis tussen die kruisiging van Jesus en die Pasga word ondersteun deur die rabbynse Talmud geskrifte.  Hierdie is vyandige getuies so hulle het geen motief om in hierdie opsig saam te stem met die evangelie skrywers nie.  Tog bevestig hulle dat:

“Jesus was op die Pasga vooraand opgehang…” (Sanhedrin 43a van Babeloniese Talmud; aangehaal in Jesus and Christian Origins outside the New Testament.                By FF Bruce. Bldsy 56. 1974 215 bladsye)

Met ander woorde, Jesus was gearresteer en tereg gestel op die Pasga van die Joodse kalender – die dag waarop die Jode ‘n lam moet slag ter herinnering van daardie lammers wat in 1500 vC die dood oor laat gaan het.  (Ek verwys terug na die woord “pesach – om oor te laat gaan”…oor die huise wat die bloed aan het sodat niemand daarin sou sterf nie.)

Nou, u sal onthou vanuit Die Kenteken van Abraham se Offer, dat een van die titels van Jesus was:

“Die volgende dag sien Johannes (m.a.w. Johannes die Doper) Jesus na hom toe kom, en hy sê: Dáár is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!’. (Johannes 1:29)

Hier sien ons die drama in hierdie Teken. Jesus, die ‘Lam van God’, was gekruisig (m.a.w. geoffer) op presies dieselfde dag as wat al die Jode wat daardie tyd gelewe het, ‘n lam geoffer het ter herinnering van die eerste Pasga, wat die begin van hul kalender meegebring het.  Dit verduidelik die jaarlikse tydvak van twee vakansie dae wat elke jaar voorkom – ‘n parallel wat so min van ons waarneem en minder nog die vraag vra: ‘Waarom?’.  Die Joodse Pasga fees vind elke jaar plaas wanneer Paasfees plaasvind.  (Dit is normaalweg gedurende dieselfde week maar nie op dieselfde dag nie, omdat Goeie Vrydag natuurlik op die Vrydag van daardie week plaasvind, terwyl die Joodse Pasga op die 14de van die Joodse maand Nisan is, so hulle kan ‘n paar dae van mekaar verskil in enige gegewe jaar.  Elke 19 jaar, as gevolg van die Joodse sprong maand siklus kan hulle ‘n maand uitmekaar wees)  Dit is waarom Paasfees elke jaar skuif na ‘n ander datum, want dit vind plaas op Pasga, en Pasga word bereken deur die Joodse kalender wat die jaar op’n verskillende manier bereken as wat die westerse kalender dit bereken.

 

Tekens, Tekens, Oral is Tekens

Ons keer terug na daardie eerste Pasga in Moses se dae waar die bloed ‘n ‘teken’ was, nie vir God nie, maar vir die mense.  Dink nou vir ’n oomblik oor wat tekens doen deur die volgende hier onder in ag te neem.

 

Tekens is aanwysers in ons verstande, om ons te laat dink oor die ding waarna die teken verwys.

Tekens is aanwysers in ons verstande, om ons te laat dink oor die ding waarna die teken verwys.

Wanneer ons na die teken van die ‘kopbeen’ kyk, is dit om ons te laat dink aan die dood en gevaar. Die goue boë laat ons dink aan McDonalds. Die teken van die ‘√ ‘ op die doek van die tennis speler Nadal, is die teken vir Nike. Nike wil hê dat ons aan hulle moet dink wanneer ons hierdie teken op Nadal sien. Met ander woorde, tekens is aanwysers in ons verstande wat ons gedagtes lei, nie na die teken self nie, maar na iets waarna die teken verwys.

 In die Pasga verslag staan daar duidelik dat die Teken vir die mense was.  Soos met enige teken, waaraan wou God he ons moet dink met die Pasga? Hy wil hê ons moet dink aan die merkwaardige tydsberekening van die lammers wat geoffer was op dieselfde dag as Jesus, en omdat Sy titel ‘Die Lam van God’ is, is dit ooglopend ’n teken wat aanwys na die komende opoffering van Jesus.

Dit werk in ons verstande soos wat ek oor myself uitgebeeld het in die diagram hier onder:

 

Die Pasga is ‘n teken in die sin dat dit verwys na Jesus deur die besondere tydsberekening van die Pasga en Jesus se kruisiging.

Die Pasga is ‘n teken in die sin dat dit verwys na Jesus deur die besondere tydsberekening van die Pasga en Jesus se kruisiging.

Die teken was daar om my aandag te vestig op die dood van Jesus.  In die eerste Pasga was die lammers geoffer en die bloed gesmeer sodat die mense se lewens gespaar kon word.  Hierdie teken wat na Jesus dui, is om my te wys dat “die Lam van God” ook oorgegee is aan die dood sodat Sy bloed gestort kon word sodat ek lewe kon vind.

Met die teken van Abraham, was die plek waar die ram gesterf het sodat Isak kon lewe, op die berg Moria – die presiese berg waar Jesus later geoffer was.  Dit stel ons in staat om die betekenis van Sy dood te ‘sien’ deur na die plek te verwys.  Ons vind dat die Pasga ook na die opoffering van Jesus verwys, maar deur middel van ’n ander teken, naamlik dat dit na ’n dag van die kalender verwys – die kalender wat juis in stand gebring is deur hierdieselfde gebeurtenis.

Op twee verskillende wyse is twee van die mees simboliese en belangrike gebeurtenisse in die Ou Testament,  tekens wat direk dui op die dood van Jesus, en albei gebeurtenisse maak gebruik van die drama van die opoffering van lammers. Ek kan aan geen ander persoon in die geskiedenis dink, wie se dood (of enige lewens belangrike prestasie) so vooraf uitgebeeld is deur twee paralelle en op so ’n dramatiese wyse nie.  Kan u?

As mens alles in ag neem, behoort hierdie gebeurtenisse vir ons aan te dui dat daar grondige redes is om tot die gevolgtrekking te kom dat Jesus die hoeksteen is van ’n goddelike  plan wat lank gelede reeds ’n duidelike teken was toe gewone slawe in Egipte hul eie kalender begin het deur ’n lam se bloed op hul deurposte te smeer.

Maar waarom het God hierdie Tekens geplaas om die kruisiging van Jesus te voorspel en vooraf te skadu?  Waarom is daardie gebeurtenis so belangrik?  Wat is dit omtrent die wêreld dat sulke bloeddorstige rituele nodig is?  En hoe het dit betrekking op jou?  Om ’n antwoord op hierdie vrae te vind moet ons terugkeer na die begin van die Bybel om te verstaan wat gebeur het sedert die begin van tyd.

 

Die Kenteken van Abraham se Offer

1 Reply

Abraham is een van die mees fundamentele karakters van die Ou Testatment wat ons help om die Evangelie te verstaan. Hy het 4000 jaar gelede gelewe in ‘n plek wat vandag bekend staan as Irak, en het gereis van daar om te gaan kamp opslaan in ‘n area wat vandag bekend staan as Israel. Die verslag in die Bybel is baie antiek maar tog is daar argeologiese opgrawings wat dit bevestig as ware geskiedenis. Onder die 17000 Ebla Tablette wat in Noord Sirië in 1975-6 ontdek is, en gedateer is as 4200 jaar oud, is daar melding gemaak van Sodom, Gemorrah, Admah, Zeboiim en Zoar as ‘stede van die Plein’, dit is dieselfde name en beskrywende frase wat gebruik is in Genesis 13:3 en Genesis 14:2 – die plekke waar Abraham sy ‘kampe’ opgeslaan het. Ons het dus uit die staanspoor rede om hierdie verslag ernstig op te neem en te glo dat sy verslag histories is. Hierdie verslag van Abraham was opgestel deur Moses in 1500 vC, ‘n paar honderd jaar na Abraham gelewe het.

Ek wil graag kyk na ‘n welbekende deel van die verslag van Abraham, waar God hom gevra het om sy enigste seun Isak, op te offer – die seun vir wie Abraham vir jare gewag het, en op wie Abraham alle hoop vir sy toekoms geplaas het.

Op hierdie stadium van sy lewe, kom Abraham sy grootste toets teë en dit gee ons ‘n ‘kykie’ in die Evangelie in. Ek moedig u aan om die volle verslag in Genesis te lees, betreffende die opoffering van sy seun hier

Die offer verwys na die toekoms

Volgens hierdie verslag kan ons sien dat dit ‘n toets was vir Abraham, tog was dit ook vir ons geskryf. Maar om dit ‘raak te sien’ moet ons kennis neem van ‘n paar observasies vanuit hierdie verslag. Hier is die pertinente deel van die verslag:

En toe Abraham sy oë opslaan, sien hy meteens ’n ram wat agter in die bos met sy horings vasgeraak het. En Abraham het gegaan en die ram geneem en dit as brandoffer in die plek van sy seun geoffer. En Abraham het dié plek genoem: ‘Die HERE Sal Voorsien’ Sodat vandag nog gesê word: “Op die berg van die Here sal dit voorsien word.” (Genesis 22:13-14)

Let op die naam wat Abraham aan daardie plek gegee het waar sy toets plaasgevind het. Hy het dit genoem ‘Die HERE sal voorsien’. Die vraag wat ons moet vra is: ‘Is daardie naam in die verlede-, huidige- of toekomstige tyd geskryf?’ Dit is heel duidelik in die toekomstige tyd. Om nog meer duidelikheid te gee hieromtrent, die kommentaar wat volg (wat Moses ingesluit het toe hy hierdie verslag byeen gesit het in die Joodse Torah sowat 500 jaar later) herhaal “…sal dit voorsien word.” Weereens, hierdie woorde is in die toekomstige tyd en verwys dus na die toekoms. Die ram is egter geoffer in vers 13, so die benaming van die plek neem plaas na die offer van die ram (‘n manlike skaap) wat geoffer was in die plek van Isak. Baie mense dink, wanneer hulle die verslag lees van Abraham, wanneer hy die plek die naam gee, dat hy verwys na die ram wat in die bos vasgevang was en geoffer was instede van sy seun. Maar wanneer Abraham die plek benoem, is die ram reeds dood, geoffer en verbrand. As Abraham die ram in gedagte gehad het – wat reeds dood, geoffer en verbrand was – sou hy die plek genoem het ‘Die HERE het voorsien’, m.a.w., in die verlede tyd. So ook Moses, as hy gedink het aan die ram wat die plek van Abraham se seun ingeneem het, sou hy gesê het ‘En tot hierdie dag toe word daar gesê “Op die berg van die HERE was daar voorsien.” Dit is egter heel duidelik dat beide Abraham en Moses die toekomstige tyd gebruik met die benaming van die plek en dat hul dus nie gedink het aan daardie ram wat alreeds dood is nie.

Waar die offer plaasgevind het

So waaraan presies het hulle dan gedink? As ons soek na ‘n wenk, dan sal ons sien dat die plek waarheen God aan die begin van hierdie Kenteken vir Abraham gesê het om te gaan, was:

Toe sê Hy: Neem jou seun, jou enigste, wat jy liefhet, Isak, en gaan na die land Moría en offer hom daar as brandoffer op een van die berge wat Ek jou sal aanwys. (vers 2).

Dit het plaasgevind in ‘Moría’. Maar waar is dit? Alhoewel dit ‘n wildernis area was in die dae van Abraham (2000 vC), het koning Dawid a duisend jaar later die stad van Jerusalem daar gestig en sy seun Salomo het die Eerste Joodse Tempel daar gebou. Ons lees later in die Ou Testament se historiese boeke dat:

En Salomo het die huis van die Here begin bou in Jerusalem op die berg Moría waar Hy aan sy vader Dawid verskyn het, op die plek wat Dawid reggemaak het op die dorsvloer van Ornan, die Jebusiet. (2 Kronieke 3:1)

Met ander woorde, ‘Die Berg Moría’ was ‘n geïsoleerde bergtop in die wildernis gedurende die dae van Abraham maar 1000 jaar later, deur Dawid en Salomo het dit die sentrale stad en hoofstad van die Israeliete geword waar hul die Joodse Tempel gebou het. Tot vandag toe is dit ‘n heilige plek vir die Joodse mense.

Jesus en die Offer van Abraham

Hier vind ons dus ‘n direkte konneksie tussen Jesus en die Evangelie. Ons sien hierdie konneksie wanneer ons een van die titels van Jesus in ag neem. Daar was baie titels wat geassosieer was met Jesus. Die mees bekendste titel van Jesus was sekerlik die een, ‘Christus’. Daar was egter ‘n ander titel aan Hom gegee wat baie belangrik is. Ons sien dit in die Evangelie van Johannes wanneer Johannes die Doper sê:

Die volgende dag sien Johannes Jesus na hom toe kom, en hy sê: Dáár is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem! Dit is Hy van wie ek gesê het: Ná my kom ’n man wat voor my geword het, want Hy was eerder as ek. (Johannes 1:29-30)

Met ander woorde, Jesus was ook bekend as die ‘Lam van God.’ Dink nou aan die laaste dae van Jesus se lewe. Waar was Hy gearresteer en gekruisig? Dit was in Jerusalem (soos ons gesien het, is dit dieselfde plek as ‘Die Berg Moría’). Gedurende Sy arrestasie was die volgende baie duidelik gestel:

En nadat hy [Pilatus] verneem het dat Hy uit die magsgebied van Herodes was, stuur hy Hom na Herodes wat self ook in daardie dae in Jerusalem was. (Lukas 23:7)

Met ander woorde, die arrestasie, verhoor en vonnisoplegging van Jesus het in Jerusalem plaasgevind (= Die Berg Moría). Die Romeense geskiedkundige Tacitus staaf die plek van Jesus se kruisiging as ‘Judea’, die Roomse provinsie waarvan Jerusalem die hoofstad was. Hy skryf:

“…Christus, die stigter van die naam, was doodgemaak deur Pontius Pilatus, prokurator van Judea in die regering van Tiberius; maar die skadelike bygelowigheid, wat onderdruk was vir ‘n wyle, het weer uitgebreek, nie slegs in Judea nie…” (Tacitus. Geskiedboeke XV.44. Hy was ‘n Romeense historikus wat in 116 nC geskryf het).

Jesus se dood is dus geplaas in Judea deur buite-Bybelse geskiedkundiges, wat ooreenstem met die Evanglies wat Sy dood in Jerusalem plaas. Die plek van Jesus se teregstelling was nie sommer uitgedink deur die Evangelie skrywers sodat dit kon ooreenstem met die Abraham verslag nie.

Maar kom ons keer nou terug na Abraham. Waarom het hy, grammatika gesproke, die toekomstige tyd gebruik toe hy daardie plek vernoem het?: ‘Die HERE sal voorsien”. ? Hoe kon hy geweet het dat iets ‘voorsien’ sou word in sy verre toekoms, wat op so ‘n presiese wyse ‘n spieëlbeeld sou wees van die toneel in die drama wat hy deurgemaak het op die Berg Moría? Dink hieraan – in daardie drama is Isak gered van die dood op die laaste oomblik deur ‘n lam wat in sy plek sterf. Twee duisend jaar later, word Jesus genoem die ‘Lam van God’ en word gearresteer en sterf op dieselfde plek – sodat jy en ek kan lewe!
Beide Abraham sowel as Moses het beweer dat dit deur God aan hulle geopenbaar was.

‘n Goddelike Intelligensie Openbaar Homself

Ja, inderdaad is dit asof daar ‘n Intelligensie is wat hierdie twee gebeure wat met 2000 jaar se geskiedenis van mekaar geskei is, hier aanmekaar koppel.

Die offer van Abraham was ‘n Kenteken wat 2000 jaar vooruit wys – om ons ernstig te laat dink oor die dood van Jesus.

Die offer van Abraham was ‘n Kenteken wat 2000 jaar vooruit wys – om ons ernstig te laat dink oor die dood van Jesus.

Wat dit egter so uniek maak is dat die eerste gebeure vooruit wys na die tweede gebeure twee duisend jaar later. Ons weet dat die vroeë gebeurtenis tot stand gebring was om vooruit te wys na die later gebeurtenis want die naam wat deur Abraham en Moses gegee was, is “die Here sal Voorsien”, met ander woorde, dit verwys vooruit na die toekoms. Die illustrasie hierbo demonstreer hoedat die vroeër gebeurtenis verwys na die later een en was tot strand gebring om ons te herinner aan die later gebeurtenis.

Dit is ‘n bewys dat hierdie Intelligensie Homself aan ons openbaar deur gebeure met mekaar te koppel al is daar ‘n verskil van duisende jare tussen die gebeure. In hierdie geval is dit inderdaad ‘n bewys dat God gespreek het.

Goeie Nuus vir jou en my

Hierdie verslag is ook ter sprake vir ons op ‘n meer persoonlike vlak. Aan die einde van die gesprek verklaar God aan Abraham dat:

“In jou nageslag sal al die nasies van die aarde geseën wees, want jy het My gehoorsaam.” (Genesis 22:18)

As jy behoort aan een van die nasies op aarde (en dit is tog so!) dan moet hierdie belofte van belang wees vir jou want die belofte is dat jy ‘n ‘seëning’ van God self kan ontvang! Selfs net ‘n moontlikheid van ‘n ‘seëning’ van God behoort ons aan te spoor om verder ondersoek in te stel.

Maar hoe is hierdie ‘seëning’ gegee? Om mee te begin, die woord ‘saad’ hier, is in die enkelvoud. Dit is nie ‘sade’ soos baie nageslagte of mense nie, maar in die enkelvoud soos ‘hy’ – nie soos baie mense of ‘n groep mense soos ‘hulle’ nie. Weereens verwys dit na Jesus, die saad van Abraham. Net soos die ram Isak se lewe gered het deur in sy plek te sterf, net so red die Lam van God ons van die mag van die dood. Daar is geen twyfel nie, dat die goeie nuus van die Evangelie vooruitbepaal is in die merkwaardige verslag van opoffering van Isak op die berg Moría, dieselfde plek waar, 2000 jaar later, “dit voorsien was”.

Dit is egter nie net in die verslag van Abraham wat dit gebeur nie, ons sien dit ook in die Pasga verslag van Moses – een van die mees bekendste gebeure in die Bybel.